Blog 1 De belangrijke ander

Een avond op de bank romantische dramafilms kijken, kan wel wat sentimentaliteit oproepen. Tissues bij de hand voor de nodige tranen en natuurlijk een bak Ben&Jerry ijs om leeg te lepelen. Vaak ga ik er dan helemaal voor zitten en trek ik mijn aller charmantste joggingpak aan met een slordige knot op mijn hoofd.

Maar na afloop van zo'n film komen er toch een aantal vragen naar boven duiken. Waarom zoeken mensen een belangrijke ander, waarom wordt er gekozen voor die ene persoon, waarom is er wanhoop en wordt 'alleen' als 'eenzaam' gezien.

Natuurlijk laat ik deze vragen niet beantwoorden door een film, waarin obsessie, passie en tragedie centraal staan. Het verhaal waarin twee geliefdes de obstakels moeten overwinnen om zich zo een weg te kunnen banen naar de finalekus, is mij ietwat overdreven. Het lijkt vandaag de dag namelijk een stuk gemakkelijker om een simpele date te regelen. Is het niet een brief naar "Al you need is love", dan is het wel een druk op de knop bij datingsite "Badoo". Makkelijk is het wel, maar tegelijkertijd ook een oppervlakkige vleeskeuring. Dat neemt niet weg dat een zoektocht op een datingsite succesvol kan zijn. 

De grote zoektocht op welke manier dan ook, lijkt altijd al het belangrijkste avontuur dat een mens beleeft. Ik denk dat dit in de nature van de mens zit. Alleen blijven laat het leven op de één of andere manier onnatuurlijk voelen. Een belangrijke ander, is namelijk iemand op wie je kan bouwen, een zekerheid om iets samen te doen, zodat je niet meer bang hoeft te zijn om alleen te blijven in een wereld die je niet echt kent. Maar evenals de drang om te trouwen of je voort te planten, lijkt allemaal verweven te zijn in het dagelijkse leven. Zoals het hoort ontmoet je elkaar, waarna er een aantal dates volgen, dan komt de bevestiging van een relatie, na jarenlang samenwonen trouwen en dan kinderen. Dat is in de ogen van vele mensen een gezonde volgorde van hoe een relatie zich moet ontwikkelen.

Naast deze verwachtingen zijn er nog veel meer. Als vrouw van middelbare leeftijd geen man heeft, vragen mensen zich snel af wat de reden daarvan is. Bij jongere vrouwen is dat natuurlijk niet opvallend en ook de mannen voelen de druk een stuk minder als het om relaties gaat. Maar ik vind deze verwachtingen onzinnig.

Ik vind dat er geen houdbaarheidsdatum hoort bij verliefdheid en geen tijdslimiet bij de zoektocht. Ook geen volgorde van de ontwikkeling van een relatie, want daar komen veel meer factoren bij kijken. Natuurlijk krijg ik (zoals waarschijnlijk de meeste vrouwen) kippenvel bij een scene uit een romantische film. Maar ik zal me nooit helemaal over kunnen geven aan de geliefde, zoals die mooie hoofdrolspeelsters dat doen. Ik wil nog altijd wel kunnen genieten van stukje onafhankelijkheid. Samenwerking, maar ik laat me niet door iemand leiden. Zelfs al wordt me hulp aangeboden, vind ik het moeilijk die te accepteren. koppigheid en een stiekeme trots is daar denk ik de reden van. Ik zie het maar als een goede eigenschap (tot op zekere hoogte).

Kortom, ik ben ervan overtuigd dat je er zelf wat van moet maken, zonder alle verwachtingen van buitenaf.