Realistische nachtmerries

Ook al ben je een vrolijke vogel, bekijk je alles van de zonnige kant en ben je van oorsprong een rasoptimist. Er zijn geen of weinig mensen die geen tegenwind hebben gehad in hun  leven. Natuurlijk is het belangrijk om optimistisch te blijven en zijn er talloze citaten van levenslessen die je daar aan zullen herinneren. Maar van deze zogenaamde quotes krijg je soms kromme tenen op momenten dat het even niet meezit. 

Mijn blog bestaat uit de uitgewerkte vraagstukken in mijn hoofd, die zich tijdens het dagdromen ontwikkelen. Ik ben een denker, een dromer, iemand die bij verschillende dingen even stil wil staan. Helaas vergeet ik soms dat mensen niet alleen maar dromen, maar ook last kunnen hebben van nachtmerries. Deze nachtmerries zijn vaak de vervelende wekkers, die je weer terughalen naar de realiteit. 

In mijn leven ben ik veel sterke mensen tegen gekomen met verhalen waar ik een brok in mijn keel van kreeg. Hangend aan hun lip verbaaste ik me over de verhalen die geweldige filmscripten kunnen zijn. En dan heb ik het niet over een romantische comedy. Aan deze mensen kan ik zien hoe zwak en tegelelijkertijd sterk een mens kan zijn. 

Deze week heb ik mijn tijd doorgebracht met o.a. een ijzersterke vrouw die momenteel in een lange nachtmerrie zit. Haar verhaal speelt zich nu af en het slot is nog onbekend. Omdat ze zo dichtbij me staat heb ik veel over haar situatie gehoord. Ook al scheen de zon alsof het zomer was, de lucht werd onmiddelijk grijs als ik naar haar bezorgde blik keek. Het is lastig haar te helpen als ze uit bescherming muren om haar heen heeft gebouwd. Als ze een lachend masker op heeft of door lijkt te zwemmen terwijl ze eigenlijk moeite heeft haar hoofd boven water te houden. 

Automatisch proef je de onrustige sfeer en krijg je daar een vervelende smaak van. Maar zo kan je je iets meer voorstellen hoe zij dat ervaart. En dan verschijnt het woord respect als eerst in mijn hoofd. "Waarom hebben sommige mensen nauwelijks wat meegemaakt en anderen onverdraagelijk veel?", is de vraag die ze hardop aan zichzelf stelde. Dat zette me aan het denken, want tja, iedereen heeft wel tegenwind gehad. Maar de een mindervaak en minderhard dan de ander. Er bestaan wat dat betreft geen logische verhoudingen. Maar soms denk ik dat sommige mensen veel meemaken, omdat dat de mensen zijn die het kunnen hebben. Deze vragen zijn natuurlijk nooit goed om te stellen, maar dat is nou eenmaal wat men doet. Een uiting van verontwaardiging en woede in tijden van onrust en onzekerheid. Iedereen zou dat denk ik tegen beter weten in wel doen.

In deze situaties hoop je dat deze realistische nachtmerrie eigenlijk een droom is.